Jedna z najważniejszych czynności, jakie powinniśmy wykonać wiosną to nawożenie. Ogród budzący się wiosną do życia jest jednym z piękniejszych widoków chyba dla każdego z nas. Aby jednak ową urodę zachował przez resztę sezonu, wymaga naszej troskliwej opieki, w tym również nawożenia.
Wiosną rośliny po czasie zimowego uśpienia rozpoczynają intensywny wzrost i mają bardzo duże zapotrzebowanie na składniki pokarmowe. Nie zawsze jednak znajdą dostateczną ilość w glebie, gdyż część z nich została wykorzystana w poprzednim sezonie oraz część uległa wypłukaniu.
W telegraficznym skrócie wiosenne nawożenie jest nawożeniem uzupełniającym. Stosujemy je głównie jeżeli nie nawoziliśmy roślin jesienią lub w przypadku nawozów azotowych, które dość szybko wypłukiwane są z ziemi.
Nawożenie wiosenne możemy podzielić na kilka etapów w zależności od dominującego rodzaju roślin na:
ogród ozdobny – nawozimy nawozami mineralnymi po odmarznięciu gleby (marzec-kwiecień) oraz nawozy organiczne od początku marca. Tutaj kładziemy nacisk na nawozy wieloskładnikowe.
ogród warzywny – część nawozów mineralnych wykorzystujemy ok. 3 tygodni przed siewem (siarczan amonu – azot amonowy lub mocznik – azot amidowy), część po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego (saletra potasowa – nawóz azotanowy) oraz nawozy organiczne od początku marca. Tutaj kładziemy nacisk na nawozy z dużą zawartością azotu i potasu.
Trochę o nawozach naturalnych
Nawozy naturalne czyli rozłożony obornik lub kompost to nawozy organiczne, które dostarczają cenne substancje odżywcze, których nie znajdziemy w nawozach sztucznych.
Nawożenie nawozami naturalnymi korzystne jest także dla gleby – poprawia jej strukturę i wpływa na właściwości wodno-powietrzne.
Nawozy naturalne w danym roku nie są wykorzystywane w całości przez rośliny i należy uzupełniać je nawozami mineralnymi uprzednio sprawdziwszy, których składników brakuje.
Można to sprawdzić oddając próbkę gleby do analizy chemicznej lub szukając roślin wskaźnikowych.
Gatunki roślin wskaźnikowych rosnących dziko charakterystyczne dla danej gleby:
- Podłoże bogate w azot: Pokrzywa, Gwiazdnica pospolita, Podagrycznik, Serdecznik pospolity.
- Podłoże ubogie w azot: Babka lancetowata, Wrzos zwyczajny, Koniczyna biała.
- Podłoże bogate w wapń: Ostróżeczka polna, Gorczyca polna, Mak polny.
- Podłoże ubogie w wapń: Rumianek pospolity, Chaber bławatek, Fiołek polny.
- Podłoże bogate w fosfor i potas: Wiechlina łąkowa, Koniczyna biała.
- Podłoże ubogie w fosfor i potas: Śmiałek darniowy, Tomka wonna, Mietlica pospolita.
Nawozy mineralne
Mając względne rozeznanie w składzie gleby możemy przejść do zasilania gleby nawozami mineralnymi, dostarczając im przede wszystkim trzy najważniejsze dla roślin składniki pokarmowe – azot, fosfor, potas (N, P, K). W przypadku nawożenia nawozami mineralnymi trzeba pamiętać, że fosfor i potas możemy podać w jednej dawce, azot natomiast dzielimy na dwie dawki podawane w odstępie kilku tygodni gdyż łatwo ulega wypłukaniu do głębokich warstw podłoża.
Rośliny mają różne zapotrzebowanie na te trzy składniki odżywcze, w zależności od gatunku.
Nawozy do ogrodu ozdobnego
W ogrodzie ozdobnym nie ma jakiegoś schematu czy podziału nawożenia, gdyż obok siebie rośnie wiele różnych gatunków roślin. W takim przypadku warto zastosować nawozy wieloskładnikowe, które posiadają uśredniony, zbilansowany zestaw mikro- i makroelementów.
Nawozy do ogrody warzywnego
W tym typie ogrodu rodzaj nawozu dobieramy w zależności od wymagań danej rośliny oraz do rodzaju gleby.
Zwykle zasilamy glebę przed siewem/sadzeniem, stosując pełną dawkę nawozów fosforowych i potasowych oraz połowę dawki nawozów azotowych oraz podczas wegetacji pozostałą dawkę nawozów azotowych.
Musimy również pamiętać, że na glebach ciężkich stosujemy mniejsze dawki nawozów, a na lekkich większe.
Do zasilania roślin warzywnych wykorzystujemy przede wszystkim takie nawozy jak saletra amonowa (N), superfosfat (P) i siarczan potasu (K).
- Największą dawkę musimy przeznaczyć dla roślin posiadających duże wymagania pokarmowe np. ogórek, dynia, pomidor, kapusta, kalafior, papryka i seler (ok.140g/10m² N, 60g/10m² P, 170g/10m²K).
- Najmniejszą z kolei dla roślin mających niewielkie potrzeby nawozowe np. rzodkiewka, groch, sałata czy szpinak (ok.40g/10m² N, 20g/10m2 P, 120g/10m² K).
Tekst i zdjęcia: Katarzyna Jockel
